ဒီေန႔
ဘ၀ရဲ့ အပိုင္းအစတခ်ိဳ႔ကို မွတ္တမ္းတင္ပါတယ္။
အဲ ဒီေန႔မွာ
စိတ္ရဲ့ အစိတ္အပိုင္းတခ်ိဳ႔ကို အံ့ျသျခင္း၊ ၀မ္းနည္းျခင္း၊ ေျကာက္ရြ႔ံျခင္း၊ နာက်င္ျခင္း၊ သိမ္ငယ္ျခင္း၊ ရွက္ျခင္း မ်ားနဲ႔အတူ လက္ခံရရွိခဲ့တယ္။
စီးပြားေရးလုပ္ေနျခင္းမဟုတ္လုိ႔ အရႈံး အျမတ္လုိ႔ မယူဆေတာ့ပါ။
ေပးဆပ္ရတာနဲ႔ တန္သလား မတန္သလား လဲမသိ
ေရွ႔ဆက္လွမ္းရန္ အားအင္မဲ့စြာနဲ႔ပဲ လက္ခံခဲ့တယ္။
တကယ္ဆို ကိုယ္ဟာ အလြန္ကို ခံစားထိခိုက္လြယ္သူပါ။ မေကာင္းဘူး။ ကိုယ္မေကာင္းပါဘူး။
ငါ
အနားမွာရွိေနတယ္..
ငါ
ဟိုး အေ၀းဆံုးကို ေရာက္ေနတယ္...
တြန္းပို႔ျခင္းခံရတယ္...
ေနာက္ေက်ာကို ဓါးနဲ႔ထိုးခံရတဲ့စိတ္ဟာ ေလ်ာ့က်
ေလ်ာ့က်တဲ့စိတ္ဟာ ျပိဳလဲ
စိတ္ပိုင္းဆုိင္ရာ
ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ
ကမာၻျကီးေရ
ခဏေလာက္ အဆက္အသြယ္ ျဖတ္ခြင့္ေပးပါ
ငါဟာ
တခါသံုး အစမ္းသပ္ခံ ပစၥည္းပါကြဲ႔
ငါ့ တန္ဖိုးဟာ
depreciation က်သလုိ
တအိအိနဲ႔
ေလ်ာ့
ေလ်ာ့
က်...
ေနာက္ဆံုး အခ်ိန္မွာ ငါ့ေနရာဟာ
ဟိုး က စတိုခန္း ေထာင့္ေလးမွာ...
ေနာက္ဆံုးခ်ိန္ေရ
ပစၥည္းသစ္ေတြ ေရာက္လာခ်ိန္ထိ
(ငါဟာ ေဟာင္းႏြမ္း အသံုးမက်ေတာ့လုိ႔
လဲလွယ္လုိက္ရပါတယ္ ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ထိ)
ငါ ေစာင့္ေနပါတယ္...
ညေရ
အဲဒီအခ်ိန္ မတိုင္ခင္မွာေတာ့
ႏွစ္ျခိဳက္စြာ အိပ္စက္ျခင္းတို႔ကို
ေပးပါ...
!_!
Sunday, May 23, 2010
Subscribe to:
Posts (Atom)
