လူတစ္ေယာက္က ဘယ္ေလာက္အတိုင္းအတာထိ သည္းခံနိုင္လဲ....။ ဘယ္လုိအေျခအေနထိသည္းခံနိုင္သလဲ...။ သည္းမခံနိုင္တဲ့အခါ ဘာေတြလုပ္လုိက္ျကသလဲ...။ အဲလုိလုပ္လုိက္ျပီးသြားတဲ့အခါ ဘာေတြျဖစ္သြားျကလဲ...။ ေကာင္းက်ိဳး.. ဆုိးက်ိဳးေတြ...။ အဲ.. သည္းမခံနိုင္လုိ ့ တခုခုလုပ္လိုက္မိတဲ့အခါ ရလာမဲ့ေနာက္ဆက္တြဲ ဆိုးက်ိဳးေတြကို လက္မခံခ်င္ပဲလက္ခံမိတာမ်ိဳးထက္စာရင္ သည္းခံစိတ္ကို ပိုျကာျကာေမြးနုိင္ေအာင္ လုပ္တာမ်ိဳး ဒါမွမဟုတ္ ကုိယ့္ရဲ့သည္းခံႏိုင္မႈ အတိုင္းအတာမေက်ာ္လြန္ခင္ ျကိုတင္သတိေပးတာမ်ိဳး တစ္ခုခုလုပ္နိုင္ရင္ေကာ ပိုမေကာင္းဘူးလား...။ တစ္ခုခုလုပ္မိသြားတဲ့အခါ ကိုယ့္အမွားနည္းသြားေအာင္ေပါ့....။ အဲလုိ ယူဆထားတယ္....။ အဲလုိ ယူဆခဲ့တယ္...။ အဲဒီလုိ အယူအဆရွိတဲ့ သူမရဲ့ ငယ္ငယ္တုန္းက အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုကေတာ့...................
ညီအစ္မ ႏွစ္ေယာက္ပဲရွိတဲ့ ဒီမိသားစုမွာ ကစားလဲ ညီမနဲ ့ပဲ... သြားလဲညီမနဲ ့ပဲေပါ့....။ သူမ ညီမေလးက အငယ္ေပမယ့္ အျကီးလုိေနခ်င္သည္။ ဆရာလုပ္ခ်င္သည္။ တေန ့ ညီအမနွစ္ေယာက္ ကစားေနျကရင္း ထံုးစံအတိုင္း ျငင္းခုန္ရင္း ရန္ျဖစ္ျကေလသည္။ ညီမေလးက တတြတ္တြတ္ႏွင့္ ေျပာလို ့မျပီး.... အမွန္ေတာ့ အစ္မရဲ့ အေလွ်ာ့ေပးမႈနဲ ့အေခ်ာ့ကိုခံခ်င္တာပါ....။ ခက္တာက အစ္မလုပ္သူက ေဒါသျကီးသည္။ တခုခုဆိုေဒါသက အရင္ထြက္တတ္သည္။ မေကာင္းေသာအက်င့္ပင္။ ဒါေပမယ့္ သူမမွာ အဲဒါေလးကို ထိန္းနိုင္ဖို ့ေကာင္းေသာ အက်င့္တခုပါလာသည္က သည္းခံျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ေဒါသထြက္ေနေပမယ့္ သည္းခံနိုင္ေအာင္လုပ္သည္။ အတတ္နိုင္ဆံုး သည္းခံနိုင္ေအာင္ျကိုးစားသည္။ ဘာမွ်ျပန္မလုပ္မိေအာင္ ထိန္းသည္။ ေဒါသစိတ္ကို အတတ္နိုင္ဆံုး ခ်ဳပ္တည္းတတ္သည္။ ဒါေပမယ့္ သူမ အတြက္ ထိုအရာက ကန္ ့သတ္ခ်က္ႏွင့္။ အတိုင္းအတာႏွင့္။ အတိုင္းအတာေက်ာ္လြန္သြားလွ်င္ သူမ သတိေပးတတ္သည္။ တခုခုမလုပ္မိေအာင္ျဖစ္သည္။ ညီမေလးကလဲ တတြတ္တြတ္နွင့္ေျပာလုိ ့ကမျပီးနုိင္.. သူမေက်နပ္အေျကာင္းေျပာေနဆဲ....။
" နင့္ကိုငါထပ္မေျပာနဲ ့ေတာ့လုိ ့ေျပာေနတယ္ေနာ္ "
" ေျပာမွာပဲ... နင္က .......... "
" နင့္ကိုိတိတ္လုိ ့ေျပာေနတယ္ေနာ္ ... ငါစိတ္တိုလာျပီ "
" ဘာျဖစ္လဲေျပာေတာ့... "
" နင္ထက္ေျပာရင္ ငါတခု ခုလုပ္မိေတာ့မယ္ေနာ္ " ပထမ တစ္ခါ သတိေပးလုိက္သည္။
" ေျပာမွာပဲ ဘာျဖစ္လဲ... "
" ငါ့ကိုမေျပာနဲ ့လို ့ေျပာေနတယ္ေနာ္.. ငါတကယ္တခုခုလုပ္မိေတာ့မယ္ေနာ္ " ဒုတိယ တစ္ခါ သတိေပးျခင္းျဖစ္သည္။
" နင့္ကိုေျကာက္ရမွာလား ဘာျဖစ္လဲ ေျပာမွာပဲ... "
" ေအး ေနာက္တခါထပ္ေျပာရင္ ငါတကယ္လုပ္ျပီနင့္ကို " တတိယ အျကိမ္ျဖစ္ေလသည္။
" ေျပာတယ္. ေျပာတယ္.. "
ထုိေနာက္တြင္ေတာ့.........
" အား.................. အီးးးး ဟီးးးးး " အငယ္မေလး၏ ငိုသံ...။
မီးပူတိုက္ေနရာမွ သူမတို ့အေမ ေရာက္လာေလသည္။
" ဟယ္ ဘယ္လုိျဖစ္တာလဲ ဘယ္လုိျဖစ္တာလဲ တိတ္.. တိတ္... အျကီးမ နင္ကေလ ကိုယ့္ညီမကို.... "
သူမ အနားမွာရွိေသာ သနပ္ခါးျခစ္သည့္ သစ္သားသြားပြတ္တံျဖစ္ေပါက္လုိက္ျခင္းပင္။ နဖူးတဲ့တဲ့ကိုသြားမွန္သျဖင့္ ဘုထြက္လာေလသည္။
" ဘာလုိ ့လုပ္တာလဲ?????? ကုိယ့္ညီမကို... နင္ကေလ ေတာ္ေတာ္ဆိုးပါလား...... "
" သူ ့ကိုမေျပာနဲ ့လုိ ့ေျပာသားပဲ... ေျပာရင္လုပ္မယ္လုိ ့ေျပာေသးတာပဲ... သူကဆက္ေျပာတာကို...... "
ထို ့ေနာက္တြင္.......
သူမ အရိုက္ခံလိုက္ပါေလသည္။
သို ့ေသာ္လည္း ယခုအခ်ိန္ထိေတာ့ ထိုအက်င့္က မေပ်ာက္ေသး။ မလုပ္ခင္ျကိုျကိုေျပာတတ္ခ်င္းနွင့္ စကားကုန္သြားလွ်င္ လက္ပါလာျခင္းက ေကာင္းျခင္းလား မေကာင္းျခင္းလားေတာ့မသိ။ သူမကေတာ့ မေျပာဘဲ တစ္ခုခုလုပ္လုိက္ျခင္းထက္ ေျပာျပီးမွ တစ္ခုခုလုပ္လုိက္ျခင္းကို ယခုတုိင္ စြဲေနဆဲ.........။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
သည္းခံမႈအတိုင္းအတာအေၾကာင္းကို
ReplyDeleteခုထိ စဥ္းစားတုန္း ...း)